Opið bréf til Jóns Ásgeirs Jóhannessonar

Sæll Jón Ásgeir!

Las í fjölmiðlum nýlega vitnisburð þinn þess efnis að þú sért orðinn “bugaður maður” eftir öll þessi réttarhöld undanfarin ár, það er skiljanlegt það er erfitt að sitja undir ofsóknum yfirvalda árum saman eins og þú segir sjálfur frá. Eftir ákæru á hendur Hannesi Smárasyni og Aurum- réttarhöldin vakna margar nýjar spurningar sem ég tel rétt að almenningur fái svör við, saklausir menn hafa jú ekkert að fela Jón Ásgeir , ekki satt ?

1. Við vitnaleiðslur í Aurum-málinu, kom fram að bankinn Glitnir hafi sent þér persónulega banka upplýsingar m.a yfirlit yfir skuldir og lánveitingar Glitnir til Fons ehf. sem var í eigu Pálma Haraldssonar. Ekki varst þú hluthafi í Fons ehf á þessum tíma, sast ekki í stjórn félagsins, og ekki með prókuru fyrir Fons ehf. Því vaknar sú spurning hvernig í ósköpunum gast þú, Jón Ásgeir Jóhannesson fengið þessi lánagögn og yfirlit Fons ehf frá Glitni Banka?

Er þetta ekki brot á bankaleynd ? Voru fleiri félög sem þú “tengist ekki” og þú fékkst trúnaðarupplýsingar um frá Glitni ?

2. Í Aurum-réttarhöldunum framvísaði saksóknari tölvupósti sem þú sendir til forstjóra Baugs – Gunnari Sigurðssyni – þar sem þú segir orðrétt: “Á sínum tíma þá keypti PH skuldabréf af félagi sem Glitnir setti upp sem heitir “S” og var “HP” lofað að hann yrði ekki fyrir tjóni. Sem nú er staðreynd”. Hvað merkir “PH” í þessum pósti hjá þér ? Ert þú að visa þarna til Pálma Haraldssonar í Fons ? Hvað merkir “S” í þessum tölvupósti hjá þér? Pálmi sagði eiðsvarinn í réttarhöldunum að hann teldi þetta hafa verið Stím og játaði að hafa fjármagnað Stím ehf. með þúsunda milljóna krónu framlagi sem hann fékk auðvitað lánaða hjá Glitni – bankanum sem þú varst stærsti hluthafinn í. Þar sem þú sagðir – eiðsvarinn – í Stím-réttarhöldunum að þú hafir aldrei komið nálægt Stím og aldrei vitað neitt um þetta félag vekur þetta mikla furðu. Ég vona að þú sért ekki búinn að gleyma því að starfsmenn þínir í Glitni sitja núna í margra ára fangelsi vegna Stím viðskiptanna. Þessir tölvupóstar benda sterklega til þess að þú hafir ekki bara vitað um Stím ehf. heldur líka komið að undirbúningi og stofnun Stím ehf og m.a. fengið nánasta viðskiptafélaga þinn Pálma Haraldsson í Fons, til að koma að fjármögnun Stím strax frá fyrsta degi. Saksóknari m.a. framvísaði öðrum pósti sem Pálmi Haraldsson sendi á þig ásamt Lárusi Welding þar sem hann sagði það væri ósanngjarnt að hann tæki á sig “Stím ævintýrið”. Þvi spyr ég þig Jón Ásgeir: Komst þú að undirbúningi Stím ehf. ?

Lofaðir þú Pálma Haraldssyni, “skaðleysi”ef hann myndi samþykkja það að fjárfesta í Stím ehf?

3. Við rannsókn á málum sem snertu FL Gorup og Sterling-flugfélagið og hina frægu “3.000 milljón króna” millifærslu sem Hannes Smárason var ákærður fyrir, komu fram merkileg gögn sem enn og aftur tengja þig sterklega við Fons ehf. Þegar stjórn FL Group hótaði lögreglurannsókn vegna þessara millifærslu frá FL Group sem rataði inn á reikning Fons í Lux . í aðdraganda kaupa Fons á Sterling-flugfélaginu, leið ekki langur tími þar til þessar 3.000 milljónir voru komnar aftur inn á reikning FL Group. Við rannsókn málsins kom fram að Fons ehf. tók 3.000 milljón króna lán hjá Kaupþing Lúx til að endurgreiða FL Group þessar 3.000 milljónir og forðast þar með lögreglurannsókn. Aðeins 2 aðilar tóku á sig sjálfskuldarábyrgð vegna 3.000 milljón króna láns Kaupþings Lúx til Fons ehf. Annar var Hannes Smárason, þáverandi stjórnarformaður FL Group og hinn aðilinn sem tók á sig persónulega ábyrgð fyrir Fons ehf. VARST ÞÚ – Jón Ásgeir Jóhannesson. Sé haft í huga að þú Jón Ásgeir áttir ekki hlutabréf í Fons, sast ekki í stjórn Fons og varst ekki með prókuru fyrir Fons, af hverju ert þú að taka á þig persónulega ábyrgð upp á þúsundir milljónir króna fyrir félagið Fons ehf., sem þú hefur alla tíð sagst ekki tengjast á neinn máta ?

4. Eins og frægt er, þá “lánaði” Fons ehf. svo 3.000 milljónir króna til Pace félagsins í Panama enda hagnaður Fons ehf. þúsundir milljónir króna af Sterling viðskiptunum ykkur. Við rannsókn kom fram að engar tryggingar voru fyrir þessum 3.000 milljón króna láni til Pace. Fons ehf “afskrifaði” svo þetta lán í bókhaldi sínu um sólarhring eftir að lánið var veitt. Enginn vissi hver átti Pace félagið í Panama fyrr en Mosaick Fonseca lekinn gerðist og þá kom í ljós að Hannes Smárason var prókuruhafi Pace. Við rannsókn málsins kom svo fram að Pace millifærði 1.000 milljón krónur inn á reikning félaga þins Magnúsar Ármanns, en Magnús kom inn í stjórn FL Group þegar þú náðir völdum í FL Group ásamt hinum Baugsmönnunum, Skarphéðini Bergs og Þorsteini Jónssyni kenndan við Vífilfell. Fékkst þú eða félög þér tengdum, einhvern hluta af þessum þúsundum milljónum króna sem Pace fékk millifærða frá Fons ehf í Panama ? Fékkst þú eða félög þér tengdum eitthvað af þeim þúsundum milljónum sem Fons ehf. græddi á Sterling viðskiptunum með millifærslu Fons til Matthew Holding Luxemborgar skv ársreikningum Fons?

5. Að lokum langar mig að spyrja þig um einn mjög merkilegan tölvupóst Jón Ásgeir. Við rannsókn á Milestone málinu svokallaða kom fram tölvupóstur sem þú skrifaðir til forsvarsmanna Milestone árið 2005. Þar skrifar þú hver eru markmið ykkar með kaupum á hlutabréfum í bankanum. Þú skrifar orðrétt: “Verkefni Stjórna, ISB Og græða peninga, einfalt“. Þú náðir öllum völdum í bankanum 2007, eða um 2 árum eftir að þú sendir þennan póst. Þú réðst Lárus Welding til starfsins sem bankastjóra og útlán til þín og félaga þinna jukust um mörg hundruð present eins og kom fram í Rannsóknarskýrslu Alþingis. Þú fékkst síðan 1.000 milljón krónur lagðar inn á þinn perónulega reikning í Aurum-fléttunni og greiddir upp persónulegan yfirdrátt þinn hjá bankanum sem var uppá rúmlega 700 milljón krónur.

Saklausir menn hafa ekkert að fela, get ég treysti að þú upplýsir okkur hin um alla þessa “misskilninga” sem gögnin virðast sýna enda virðast yfirvöld lesa kolrangt úr þeim skv.framburði þinum.

Stendur þú enn við þá fullyrðingu að þú hafir EKKI stjórnað þessum banka og EKKI fengið neina óeðlilega fyrirgreiðslur frá bankanum ?

Virðingarfyllst,

Jón Gerald Sullenberger

Opið bréf til Pálma Haraldssonar í Fons Ehf.

Sæll Pálmi, Var að lesa fréttir af þessu svokallaða Sterlings máli sem nú fer fram í Héraðsdómi Reykjavíkur. Þar virðist Hannes Smárason hafa verið ákærður fyrir algeran ''misskilning'' það kannast enginn við að hafa gefið leyfi fyrir þessari milljarða millifærslu inn á reikning eignarhaldsfélags þíns Fons Ehf. í Luxemborg. Og svo virðist sem enginn millifærsla hafi átt sér stað sbr. framburður þinn og Hannesar. Það er mjög alvaregt að sjá hvernig ''starfsmenn á plani'' hjá Kaupþing banka í Luxemborg hafa hagað sér í gegnum árin og algerlega uppá eigin spýtur, millifærandi þúsundir milljónir króna yfir á allskyns reikninga og útbúandi pappíra fram og tilbaka sem enginn kannast við að hafa heimilað eða vitað um. Sigurður Einarsson og Hreiðar Már Sigurðsson lentu í þessum sömu óbreyttu starfsmönnum þarna í Luxemborg sem virðast hafa samið við Al Tani sjeikinn algerlega án heimildar, og útbjuggu alls kyns pappíra og gerninga sem hvorki Sigurður Einars eða Hreiðar Már vissu um eða heimiluðu sbr. framburður þeirra um daginn fyrir Hæstarétti í Al tani málinu. Nú kemur í ljós að starfsmenn Kaupþings Luxemborg hafi í algeru heimildarleysi, millifært 2.870.000.000 krónur af reikningi FL Group, yfir á reikning félags þins Fons ehf. Stuttu seinna er svo þessum peningum skipt yfir í danskar krónur skv.ákæruskjalinu og greitt fyrir sem hluti af kaupverði Sterling flugfélagsins sem Fons Ehf var að versla sér. Stuttu seinna kaupir FL group svo sterling af þér fyrir 15.000.000.000 krónur eins og frægt er nú. Það sem merkilegast er í þessu er að Hannes Smárason segir engir peninga hafa verið millifærða. Og skv. Vefmiðlum landssins kannast þú ekki við að hafa fengið neinn peninga millifærða frá FL Group! Til að þeir þúsundir íslendinga ásamt þeim lífeyrissjóðum sem áttu hlutabréf í almenningshlutafélaginu FL Group árið 2005 skilji þetta, þá væri sanngjart af þér að upplýsa landsmenn um allann sannleikann, ekki síst vegna þess að í viðtali við þig 5, mars 2010 í DV sem bar fyrirsögnina '' ég iðrast'' , þá lagðir þú fram góða afsökunarbeiðni fyrir þátttöku þinni í þessu rugli og baðst um stuðning samborgara þinna og gefa þér annað tækifæri. Því langar mig að biðja þig að svara þessum einföldu spurningum: 1. Ef engir peningar voru millifærðir inn á reikning Fons ehf. Eins og þú segir , af hverju er þá Fons ehf. að taka lán upp á 2.870.000.000 krónur til að borga FL Group til baka eins og kemur fram í ákæruskjalinu ? Var einhver að plata þig Pálmi minn til að taka þetta lán og leggja þá inn á FL Group ? Það er ljótt að plata fólk ég hvet þig Pálmi til að leita réttar þíns ef þessir ''starfsmenn á plani'' hjá Kaupþing banka í Luxemborg voru að plata þig. 2. Ef enginn peningur var millifærður inn á reikning Fons ehf af hverju er þá Hannes Smárason, sem átti engin hlutabréf í félagi þínu Fons ehf. og sat ekki í stjórn þíns félags Fons Ehf, að taka á sig persónulega ábyrgð fyrir þetta risa láni til þíns félags Fons ehf. sem síðar var svo notað til að endurgreiða Fl group þessar 2.870.000.000 krónur? Og ekki má gleyma vini þínum Jón Ásgeir Jóhannessson hann tók líka á sig persónulega ábyrgð á þessu risa láni skv.ákæruskjalinu t (stjórnarmenn FL Group og Ragnhildur Geirsdóttir nefnilega hótuðu að kæra þetta til lögreglu eins og þú manst þegar millifærslan uppgötvaðist). Sé haft í huga Pálmi Haraldsson hvernig ''starfsmenn á plani'' hjá Kaupþing banka í Luxemborg plötuðu Sjeik AL tani og plötuðu líka Sigurð Einarsson og Hreiðar Már sem hafa nú verið dæmdir fyrir eitthvað sem þeir vissu ekkert um eða heimiluðu í Al Tani málinu hvet ég þig eindregið til að leita réttar þíns ásamt Hannesi Smárasyni og Jón Ásgeir Jóhannessyni það er ólíðandi að sjá hvernig þessir ''starfsmenn á plani'' hjá Kaupþing banka í Luxemborg hafa misnotað vald sitt og platað ykkur félagana í svona gerninga. 3. Hvernig fór þetta annars með þessar þúsundir milljóna króna sem Fons lánaði einhverjum huldumanni hjá Pace Associates félaginu í Panama ? Hefur þér tekist að finna þessar þúsundir milljóna króna sem hurfu þangað ? Og hvað með eiganda af Pace félaginu á Panama er hann fundinn ? Það er ljótt að stela frá grandalausu fólki, og legg ég til að þið þremenningar leitið réttar ykkar STRAX. Síminn hjá lögregluni er : 444-1000 Kveðja í bili. Jon Gerald Sullenberger

Sakar ákæruvaldið um að leka gögnum

Útflutningsverslunin Kostur

Starfsmenn Kosts eru þaulvanir að taka á móti vörusendingum frá Ameríku enda hafa amerískar vörur verið uppistaðan í vöruvali verslunarinnar allt frá opnun Kosts haustið 2009. Nú ber hins vegar svo við að starfsmenn verslunarinnar eru farnir að pakka niður vörum og senda til baka til Ameríku. Það kemur reyndar ekki til af góðu.

Um var að ræða 2.740 kíló af nagbeinum fyrir hunda frá Canine Crews, þekktum og viðurkenndum framleiðanda. Vöruna fluttum inn í góðri trú frá Mexíkó. Þar sem leiðbeiningarskylda hvílir á stjórnvöldum og Kostur hafði ekki áður flutt dýrafóður til landsins var ákveðið að leita til Matvælastofnunar (MAST) eftir upplýsingum og leiðbeiningum, enda regluverkið flókið og mikið í húfi. Við vildum fara eftir reglum í einu og öllu varðandi innflutninginn og sérfræðingar MAST tóku fyrirspurnum okkar vel. Þeir sögðu að heilbrigðisvottorð þyrftu að fylgja vörunni og nagbeinin ættu að vera með íslenskum merkingum í hillum verslunarinnar. Annað var það nú ekki og samkvæmt þessu fórum við.

Nagbeinin komu til landsins 11. febrúar ásamt umbeðnu heilbrigðisvottorði. Engu að síður stöðvaði MAST innflutninginn með þeim rökum að varan væri ekki merkt viðurkenndri starfsstöð með samþykkisnúmeri, eins og krafist er af Evrópusambandinu. Eftirlitið sem leiðbeindi okkur um innflutninginn á nagbeinunum brást því illilega og sagði að ekki væri hægt að rekja uppruna vörunnar, því samþykkisnúmerið vantaði. Við vorum reyndar með vaðið fyrir neðan okkur, höfðum númerið undir höndum og töldum að vandamálið væri úr sögunni.

Með heilbrigðisvottorðinu fylgdi vörulisti með umræddu samþykkisnúmeri, framleiðslunúmeri nagbeinanna og hafnarbréf. Samkvæmt fyrirliggjandi gögnum er afar auðvelt að rekja vöruna beint til framleiðenda, sjá út frá framleiðslunúmeri nákvæmlega hvenær hún var framleidd og hvernig hún var flutt til landsins.
Fullur rekjanleiki er því fyrir hendi og hann getur tæpast verið betri. Samþykkisnúmer framleiðandans sem MAST saknar kemur sannarlega fram í fylgigögnum vörunnar og ekkert er auðveldara en að staðfesta það. Þar sem okkur var að auki gert að prenta íslenskar upplýsingar og setja á umbúðirnar hefði verið hægðarleikur að koma þar fyrir samþykkisnúmeri framleiðandans. En það máttum við ekki. Því má svo heldur ekki gleyma að á umbúðunum koma fram allar upplýsingar um framleiðandann, nafn hans, heimilisfang og símanúmer. Ekkert af þessu dugði þó til. Sendingin var stöðvuð af þeim sem veitti leiðbeiningar um innflutninginn og Kosti gert að endursenda vöruna með ærnum tilkostnaði.

Í ljósi þess sem fram hefur komið er fróðlegt að skoða hvernig merkingum á nagbeinum fyrir hunda er háttað í verslunum hérlendis. Þau hafa sést með hinni upplýsandi merkingu »Hundabein« án þess að upprunalands sé getið né nokkrar upplýsingar séu gefnar um innihald vörunnar. Hvað með rekjanleikann þar, já eða á beinunum sem seld eru í lausasölu í gæludýraverslunum? Þar eru hvorki umbúðir né merkingar.

Er það nema von að maður verði stöku sinnum hissa á íslenska eftirlitsiðnaðinum og ekki undrandi á því hvað allt sé dýrt hér heima á Íslandi.

Arngrímur Ísberg hitti hér naglann á höfuðið.

Það er einu sinni þannig þegar þú ert búinn að umgangast þessa menn í 12 ár þá ferð þú að skilja hvernig þessir menn hugsa og framkvæma hlutina, Arngrímur Ísberg hitti hér naglann á höfuðið.

Arngrímur Ísberg var ekki sammála meðdómurum sínum, skilaði séráliti og taldi að sakfella bæri Lárus, Magnús og Jón Ásgeir. Hann rakti skoðun sína í álitinu á þessa lund:„Ákærðu, Lárusi og Magnúsi, eru gefin að sök umboðssvik í I. kafla ákæru. Þeir voru báðir hátt settir starfsmenn Glitnis banka hf. og bar í starfi sínu að gæta hagsmuna bankans í hvívetna. Í ákærunni er þeim gefið að sök að hafa ekki sinnt þeirri skyldu sinni. Eins og fram hefur komið stóðu þeir að því að lána FS38 ehf. 6 milljarða króna. Félag þetta var eignalaust og hafði engan rekstur með höndum. Það fékk lánið til að kaupa hlutabréf Fons hf. í Aurum Holdings Limited og voru þau hlutabréf til tryggingar láninu.Um aðrar tryggingar var ekki að ræða nema tímabundna ábyrgð Fons hf. eins og rakið var. urum var erlent félag og ekki skráð á markaði. Það lágu því takmarkaðar upplýsingar fyrir um verðmæti þess. Af gögnum málsins, þar með töldum framburði fyrir dómi, má ráða að mat á virði hlutabréfanna í félaginu, sem voru veð fyrir láninu, hafi miðast við að félagið Damas keypti hlutabréfin.Áform Damas ein og sér um kaupin voru þó ekki svo ákveðin að verjanlegt væri að byggja á þeim við lánveitinguna. Þá er og komið fram að Aurum hafi tapað á rekstri sínum árin fyrir 2008. Það er mitt mat að með því að lána FS38 ehf. nefnda fjárhæð með veði í bréfunum í Aurum hafi ákærðu valdið verulegri fjártjónshættu fyrir bankann. Þeir hafi því misnotað aðstöðu sína hjá bankanum og stefnt fjármunum hans í verulega hættu. Lánið var algerlega án fullnægjandi trygginga og þar af leiðandi var það veitt andstætt reglum bankans. Ég tel því að sakfella eigi ákærðu fyrir umboðssvik og dæma þá til fangelsisrefsingar.Ákærða Jóni Ásgeiri er gefin að sök hlutdeild í umboðssvikunum fyrir að hafa með fortölum og þrýstingi hvatt til þess að lánið væri veitt. Þá er og komið fram að hluti af láninu rann til ákærða eins og lýst er í ákærunni. Í gögnum málsins kemur fram að ákærði hafði veruleg afskipti af þessari lánveitingu og hvatti til hennar. Afskipti hans voru langt um fram það sem eðlilegt getur talist af manni sem engri stöðu gegndi hjá bankanum en fór með stóran eignarhlut í honum. Ekki er hægt að líta á afskipti hans í öðru ljósi en því að honum var ætlaður hluti af láninu eins og rakið hefur verið. Ákærða hlaut þó að vera ljóst að veðið, sem stóð til tryggingar láninu, var á engan hátt fullnægjandi. Það er mitt mat að ákærði sé sekur um hlutdeild í umboðssvikunum og að dæma eigi hann til fangelsisrefsingar fyrir það.

Óeðlileg afskipti Jóns Ásgeirs

ÞÖGGUN? OPIÐ BRÉF TIL GESTS JÓNSSONAR LÖGMANNS

Sæll Gestur Jónsson!

Var að lesa grein eftir þig sem þú birtir í Fréttablaðinu 17. janúar 2014. Þar talar þú um ákveðna þöggun í Al Tani-málinu svokallaða, vitnar þú í grein Brynjars Nielssonar lögmanns sem ritaði um dóminn og segir m.a.:

„Svo ótrúlegt sem það kann að hljóma sáu stærstu fjölmiðlar landsins ekki ástæðu til þess að ræða við Brynjar um efni greinarinnar eða fjalla um hana með öðrum hætti."

Nú hefur Brynjar auðvitað leyfi til að hafa sínar skoðanir eins og annað fólk. Hugsanlega hafa fjölmiðlar bara talið allt í lagi að Brynjar væri ósammála fjölskipuðum héraðsdómi, án þess að gera séfrstakt veður af því, enda Hæstiréttur með málið til meðferðar.

En talandi um þöggun, Gestur Jónsson, þá er ég sammála þér um að „þöggun" er hættulegt fordæmi og að fólk eigi að ræða um mikilvæg mál og brjóta til mergjar eftir þörfum.

Ég las ræðuna þína á vefnum í Aurum-málinu svokallaða, þar sem Jón Ásgeir Jóhannesson er ákærður fyrir meiriháttar afbrot og „skuggastjórnun" á bankanum Glitni, en hann fékk m.a. ÞÚSUND MILLJÓN króna inn á einkareikning sinn til að borga upp persónulega yfirdráttinn sinn, því það er jú erfitt að hafa mörg hundruð milljón króna yfirdrátt á bakinu eins og flestir landsmenn kannast eflaust við!

Í ræðunni heldur þú því fram að Jón Ásgeir hafi ekki haft neitt boðvald yfir Glitni þar sem hann hafi hvorki setið í stjórn bankans né verið með neina stöðu í bankanum. Þess vegna sé fráleitt að halda því fram að Jón Ásgeir hafi haft eitthvaðum það að segja hvernig almenningshlutafélaginu Glitni hafi verið stjórnað.

Að vísu sendi Lárus Welding bankastjóri tölvupóst til Jósn Ásgeirs þegar Jón Ásgeir var eitthvað óhress með hann og spurði: „Er ég rekinn?" Og þegar einn lánastjórinn í Glitni var ekki tilbúinn að gefa Jóni Ásgeir það verðmat á Aurum-bréfin sem hann vildi sendi Jón Asgeir póst til Lárusar bankastjóra þar sem hann sagði: „Hafðu stjórn á Guðnýju!" - En allt var þetta sagt í spaugi, að sögn Jóns Ásgeirs, og þvi skulum við ekki tala meira um það.

En mig langar að spyrja þig, Gestur Jósson: Getur verið að ræðan þín í Aurum-málinu sé sama ræðan og þú varst með í stærsta ákæruliðnum í Baugsmálinu svokallaða , þ.e. „Fjárfarsmálinu"?

Þar var Jón Ásgeir m.a. ákærður fyrir að lána einkafélagi sínu, Fjárfar ehf., hundruð milljóna króna úr sjóðum Baugs hf. sem þá var í eigu þúsunda íslendinga og lífeyrissjóða og lét það félag m.a. kaupa 10-11 verslunarkeðjuna fyrir sig með mikilli leynd og selja svo strax á miklu hærra verð til almenningshlutafélagsins Baugs hf. Sá sem átti Fjárfar ehf. græddi persónulega mörg hundruð milljónir á þessari „fléttu".

Jón Ásgeir harðneitaði eiðsvarinn fyrir dómi að stjórna Fjárfar ehf. og að eiga nokkuð í því nema örfá prósent. Því væri út í hött að tengja hann við þetta félagið og hann hefði ekki hagnast neitt á þessum viðskiptum.

Þú sagðir afar hátt og snjallt í málsvörn þinni að það væri fráleitt að halda því fram að Jón Ásgeir hefði átt eða stjórnað Fjárfar ehf., enda Jón Ásgeir ekki haft neitt boðvald yfir félaginu.

Þetta er nánast orðrétt það sem þú segir núna í Aurum-málinu, heyrist mér, Gestur minn.

Og svona til upprifjunar hvað Fjárfárs-málið snertir, en allar þessar upplýsingar má finna á vefsíðunni www.baugsmalid.is og koma beint úr vitnaskýrslum sem þar má finna í heild sinni:

 

1. Stjórnarmenn Fjárfars sögðust hafa verið beðnir um að stofna félag og kom sú beiðni frá hægri hönd Jóns Ásgeirs á sínum tima, Tryggva Jónssyni.

2. Stjórnarmenn Fjárfars voru sumir hverjir í 6 ár skráðir sem stjórnarmenn í Fjárfar ehf. án þess að     vita af því.

3. Framkvæmdastjóri Fjárfars ehf. sagði fyrir dómi að hann hefði fengið allar fyrirskipanir um félagið       frá Gaumi ehf. sem er einkahlutafélag Jóns Ásgeirs.

4. Eiginkona Jóns Ásgeirs, Ingibjörg Pálmadottir, tók á sig sjálfskuldaábyrgð uppá hundruð milljónir     króna vegna Fjárfar ehf.

5. Gaumur ehf., sem er í meirihluta eiga Jóns Ásgeir, settir eignir sínar sem tryggingu fyrir skuldum       Fjárfars ehf.

6. Viðskiptamannareikningur var í bókhaldi Gaums ehf. sem annaðist verulegar peningahreyfingar í     nafni Fjárfars ehf.

7. Endurskoðandi Fjárfars ehf. sagðist hafa fengið bókhaldsgögn Fjárfars frá skrifstofum Gaums           ehf.

Svona mætti lengi telja, Gestur Jónsson, en þér tókst þá að sannfæra dómara og þjóðina alla um sakleysi Jón Ásgeirs í Fjárfars-málinu og enn þann dag í dag er ekki vitað „hver" átti eða stjórnaði Fjárfar ehf., þó við vitum það báðir að Jón Ásgeir Jóhannesson tók allar ákvarðanir þar innandyra.

En af því þú spyrð um „þöggun" í grein þinni og ert núna með SÖMU ræðuna í Aurum-málinu og þú varst með í Fjárfars-málinu, - þ.e. að þar sem Jón Ásgeir hefði ekki verið skráður stjórnarmaður í Glitni og ekki haft neitt boðvald yfir bankanum þá væri fráleitt að halda því fram að Jón Ásgeir hefði haft eitthvað um stjórnun Glitnis að gera, - þá langar mig að spyrja þig bara beint út, Gestur Jónsson:

Trúir þú þessu virkilega sjálfur? Þegar þú stendur þarna í skikkjunni í dómssal og lest núna upp SÖMU ræðuna í Aurum-málinu og þú varst með í stærsta ákærulið Baugsmálsins (þ.e. Fjárfars-málinu), trúir þú því virkilega að skjólstæðingur þinn hafi ekki haft nein áhrif innan Glitnis?

Og trúir þú því í dag, Gestur Jónsson, að Jón Ásgeir hafi ekki tengst Fjárfar ehf. á neinn máta og ekki fengið neitt af þeim hundruðum milljónum sem „eigandi" Fjárfars ehf. fékk með því að svína hressilega á hluthöfum almenningshlutafélaginu Baugs?

Ástæðan fyrir spurning minni Gestur Jónsson er nefnilega 1. grein siðareglna lögmanna, en þar segir:

„Lögmanni ber að efla rétt og hrinda órétti. Skal lögmaður svo til allra mála leggja, sem hann veit sannast eftir lögum og sinni samvisku."

Spurning að rifja þetta hugsanlega aðeins upp? Eða er hugmyndin að nota sömu ræðuna í ÞRIÐJA SINN,  Gestur Jónsson ?

Virðingarfyllst,

Jón Gerald Sullenberger

Það er óþolandi að stjórnvaldið í Brussel geti ákveðið hvaða krydd við notum á lambakjötið.

Ein vinsælasta og mest selda kryddblanda á Íslandi um langt árabil er Season All, bandarísk kryddblanda sem milljónir manna nota reglulega víða um heim. Reglugerða

fargan Evrópusambandsins, sem íslensk stjórnvöld hafa ákveðið að fylgja í einu og öllu, hefur komið í veg fyrir innflutning kryddblöndunnar til Íslands. Eftirlitsiðnaðurinn framfylgir banninu í hvívetna. Ég skil hins vegar ekki af hverju bannað er að flytja inn og selja Season All hér á landi en vonandi geta sérfræðingar Mast útskýrt það fyrir mér og neytendum.

 

Ástæða innflutningsbannsins er sögð vera sú að kryddið innihaldi náttúrulegt litarefni (E 160) sem unnið er úr Annatto-fræjum. Þetta er undarleg ástæða innflutningsbanns í ljósi þess að Annatto hefur verið notað í matvæli öldum saman og er sannarlega notað í evrópsk matvæli sem heimilt er að flytja til landsins. Og það er fullkomlega heimilt er að nota Annatto í matvælaframleiðslu hérlendis. Íslenski Maribó-osturinn fær sinn einkennandi appelsínugula lit frá Annatto-fræinu samkvæmt upplýsingum á heimasíðu MS, en fyrirtækið notar litarefnið einnig í Cheddar-ostinn. Litarefnið sem notað er í Season All virðist ekki vera hættulegra en svo að löglegt er að nota það í lyf sem selja má hérlendis.

 

Náttúrulega litarefnið úr Annatto fræinu er notað í fleiri matvæli en osta hér á landi. Íslensk matvælafyrirtæki nota litarefnið m.a. til þess að ná fram gullna litnum á brauðraspi sem löglegt er að selja í verslunum. Íslensk matvælafyrirtæki mega flytja inn brauðrasp frá ESB-löndunum sem inniheldur Annatto og nota í unnar matvörur, svo sem kjöt eða fisk í raspi.

 

Þetta er vægast sagt stórfurðulegt. Ekki er verið að verja neytendur með þessu innflutningsbanni, þó að eftirlitsiðnaðurinn hér heima haldi annað, það er ljóst. Íslendingar kunna ekki að meta það skerta vöruframboð sem reglugerðafargan ESB kveður á um, eru þeir ekki bara að passa upp á evrópska framleiðslu?

 

Hérlendis er mikil eftirspurn eftir Season All. Það kom vel í ljós fyrir skömmu þegar við rákumst á eina pakkningu af kryddinu frá þem tíma sem það mátti selja kryddblönduna hérlendis. Til að krydda tilveruna nú á aðventunni ákváðum við að gefa einum viðskiptavini verslunarinnar þessa forboðnu vöru. Við sögðum frá því á Facebook-síðunni okkar og yfir 3.500 viðskiptavinir okkar óskuðu eftir að eignast kryddbaukinn.

 

Það er óþolandi að stjórnvaldið í Brussel geti ákveðið hvaða krydd við notum á lambakjötið. Íslendingar vilja hafa val og þeir sakna þess að geta ekki keypt kryddið sem þeir hafa notað árum saman. Og nú spyr ég sérfræðinga Mast, skýtur það ekki skökku við að Íslendingum sé bannað að krydda kótelettuna með Season All af því að kryddblandan inniheldur Annatto en það sé í lagi að velta henni upp úr brauðraspi sem inniheldur þetta sama efni?

 

Er kannski verið að skerða vöruúrvalið í íslenskum matvöruverslunum til þess að vernda evrópskan matvælaiðnað með viðskiptahindrunum?

 

Svar óskast sem fyrst.

 

Jon Gerald Sullenberger. 

Þegar vinnan í íslenska skólakerfinu fer í annað en að sinna nemendum sínum þá er þetta útkoman.

Þegar skorið er niður í menntamálum eins gert var 2009 til 2012 og stór hluti vinnutíma starfsmanna og kennara í íslenska skólakerfinu fór í að fylla út og sækja um IPA styrki hjá EU í staðinn fyrir að sinna nemendum þá verður þetta niðurstaðan því miður.

„Þetta eru hræðilegar niðurstöður“

"Opið bréf til Jóns Ásgeirs Jóhannessonar"

Kæri Jón Ásgeir, séu þær miklu ofsóknir hafðar í huga sem þú hefur mátt þola undanfarin ár frá lögregluyfirvöldum, skattyfirvöldum, slita

stjórnum bankanna og svo auðvitað frá Davíð Oddssyni og bláu hendinni þá finnst mér rétt að þú stígir fram sem fyrst og leiðréttir þær lygar og vitleysur sem birtast nú í ákæruskjali sérstaks saksóknara gegn Hannesi Smárasyni í Sterling-málinu fræga.

 

Þegar Hannes Smárason millifærði þrjá milljarða króna, án heimildar stjórnar eða forstjóra almenningshlutafélagsins FL Group, til Lúxemborgar (peningurinn var síðan millifærður inn á reikning Fons ehf. í eigu Pálma Haraldssonar samstarfsfélaga þíns, sem notaði þá til að kaupa flugfélagið Sterling á mjög lágu verði) þá hótaði þáverandi forstjóri FL Group, Ragnhildur Geirsdóttir, að kæra málið til lögreglu. Átta vikum seinna voru þessir þrír milljarðar hins vegar endurgreiddir inn á reikning FL Group og ekkert gert frekar í málinu.

 

Í ákæruskjalinu sem nú birtist gegn Hannesi Smárasyni kemur hins vegar fram að til þess að losna við að lögreglan myndi skoða þessa þriggja milljarða millifærslu Hannesar til Lúxemborgar hefði Fons ehf. tekið lán upp á þrjá milljarða frá félögum þínum í Kaupthing Lúxemborg og eins er fullyrt ennfrekar að Hannes Smárason og Jón Ásgeir Jóhannesson hafi verið í persónulegum ábyrgðum fyrir þessu láni! Þetta er auðvitað ekki satt, er það, Jón Ásgeir? Það er algerlega útilokað að þú sért að taka á þig persónulega ábyrgð fyrir þúsundir milljóna króna til þess eins að Hannes Smárason fái ekki á sig lögreglurannsókn til að rannsaka hvað varð um þessa þrjá milljarða sem hann tók út úr FL Group með ólögmætum hætti (þá hefði nefnilega sannast að FL Group hefði fjármagnað kaup Pálma vinar þíns í Fons á Sterling-flugfélaginu, sem hann svo seldi til FL Group skömmu síðar á um 400% hærra verði og græddi þar með um 11 milljarða á nokkrum mánuðum). Þetta er alveg eins og í Baugsmálinu þar sem svipaðar fullyrðingar komu fram, að þú hefðir notað fjármuni almenningshlutafélagsins Baugs og sett inn á reikning Fjárfar ehf., til að kaupa 10-11 keðjuna persónulega og svo endurselt hana til Baugs á mörg hundruð milljónum króna hærra verði sem runnu í þinn persónulega vasa. Sem betur fer leiðréttu Arngrímur Ísberg og dómstólar þá ruglið og hentu öllu slíku bulli út úr réttarsalnum og töldu þetta allt vera eðlileg viðskipti. Til að hindra aðra ófrægingarherferð á hendur þér og þínum bið ég þig því að stíga fram sem fyrst og leiðrétta þennan misskilning fyrir þjóðinni.

Jon Gerald Sullenberger.

 

Jón Ásgeir: „Ég var aldrei í ábyrgð“

Fíllinn traðkar á músinni

Fílnum stendur greinilega ógn af Kosti sagði einn af viðskiptavinum verslunarinnar nýverið og vitnaði í frétt Fréttablaðsins 7. október sl. Þar segir að heildsalan Aðföng, í eigu Haga sem einnig á Hagkaup og Bónus, hafi verið í beinum samskiptum við Matvælastofnun (MAST) um vörumerkingar, vöruframboð og stöðugt eftirlit með innflutningi Kosts allt frá því verslunin opnaði haustið 2009 í Kópavogi.

 

Baldvin Valgarðsson, gæðastjóri Aðfanga, sem áður starfaði hjá MAST, skrifaði nýverið klögubréf til Heilbrigðiseftirlits Hafnarfjarðar og Kópavogs sem heyrir undir MAST og segir þar m.a. um Kost: »Við nýlega athugun ... kom í ljós að enn eru verulegir vankantar á framkvæmd rekstraraðila og eftirfylgni HHK með löggjöf um merkingar matvæla.«

 

Við hjá Kosti höfum haft á tilfinningunni að líklega hafi verið greið leið á milli Haga og MAST sem nú afhjúpast í fréttinni sem bar fyrirsögnina »Aðföng kvörtuðu yfir merkingum hjá Kosti.« Þetta kann að skýra einelti eftirlitsiðnaðarins sem stöðugt leggur stein í götu Kosts. Eitt af markmiðum Kosts hefur frá upphafi verið að bæta vöruúrvalið neytendum til góða, sérstaklega með beinum innflutningi á þekktum vörum á hagstæðu verði frá N-Ameríku. Beinn innflutningur og samkeppni, þótt í litlum mæli sé, hentar ekki Aðföngum, risanum sem er ráðandi í heildsölu neytendavara með um eða yfir 60% af neytendavörumarkaði landsins. Í krafti stærðar sinnar stjórna Aðföng neyslu Íslendinga. Á sl. ári var hagnaður Haga yfir 3 milljarðar króna en það virðist ekki nægja. Músina þarf að kremja. Vörur Aðfanga eru seldar í flestum matvöruverslunum landsins. Í stað þess að bæta vöruframboð sitt, verðlag og þjónustu við neytendur velur þetta markaðsráðandi stórveldi að beina kröftum sínum og fjármagni í að bregða fæti fyrir lítilmagnann á markaðnum, verslun sem hefur áherslur og vöruframboð sem er þeim ekki að skapi.

 

Aðföng hefur valið sér öflugan bandamann í eineltistilburðum sínum gagnvart Kosti. MAST fínkembir hvern gám sem Kostur flytur frá Vesturheimi og gerir oft upptækar vörur, að því er virðist samkvæmt geðþóttaákvörðunum, því í ljós hefur komið að MAST hefur gert upptækar vörur sem fyllilega var heimilt að flytja til landsins. Eftirlitsiðnaðurinn virðist líta á það sem lögbrot að flytja inn viðurkenndar vörur frá Bandaríkjunum og að sá sem það reynir sé sekur og þurfi því að sanna sakleysi sitt. Í réttarfarsríki heitir þetta öfug sönnunarbyrði.

 

Eftirlitsiðnaðurinn skýlir sér meðal annars á bak við reglur ESB um innihaldsmerkingar matvöru og þær kröfur að sambandið þurfi að viðurkenna bandaríska matvælaframleiðendur sem flytja vörur til Evrópu. Þessi rök halda ekki. Um er að ræða stjórnvaldsákvarðanir en ekki reglugerðir sem okkur ber að hlíta. Tilgangur ESB er að vernda matvælaframleiðslu innan ESB-landa með hindrunum á innflutningi á viðurkenndum bandarískum matvörum sem hundruð milljóna manna neyta daglega. Tilburðir MAST virðast vera að vernda stóra og öfluga innflytjendur svo þeir litlu nái ekki að fóta sig á markaðnum.

 

Það er ekki hægt að segja annað en MAST leggi sig fram í eineltinu gagnvart Kosti, því fulltrúar eftirlitsins hafa heimsótt verslunina níu sinnum það sem af er árinu og tekið fjölda vörusendinga til gaumgæfilegrar athugunar og seinkað afhendingu þeirra með tilheyrandi kostnaði fyrir Kost. Hversu oft skyldu eftirlitsmenn MAST hafa heimsótt Hagkaup eða Bónus á árinu?

 

Samkvæmt frétt á mbl.is 9. október sl. mun Ragnheiður Elín Árnadóttir, iðnaðar- og viðskiptaráðherra, hafa sagt nýlega á fundi Amerísk-íslenska verslunarráðsins (AMIS) að sér leiddust þær »duldu og ekki svo duldu viðskiptahindranir á vörum sem koma hingað til lands«. Átti hún til dæmis við reglur um sérmerkingar og innihald sem takmarki innflutning á ákveðnum vörum og tók fram að hún vildi geta valið hvort hún keypti evrópskt eða amerískt Cocoa Puffs.

 

Finnst íslenskum neytendum eðlilegt að MAST aðstoði fílinn við að traðka á músinni? Er ekki eðlilegra að opinbert eftirlit sé leiðbeinandi og upplýsandi? Er þetta ekki farið að líkjast dönsku einokunarversluninni sálugu? Eru dagar frjálsrar samkeppni að renna sitt skeið? spyr músin.

Þetta kann að skýra einelti eftirlitsiðnaðarins sem stöðugt leggur stein í götu Kosts.

Hvort er quinoa korn eða fræ?

Hvort er quinoa korn eða fræ? Því velti tollvörðurinn fyrir sér sem afgreiddi gám sem Kostur flutti inn á dögunum frá Bandaríkjunum. Til þessa hefur heilsuvaran quinoa sem upprunin er í Andesfjöllum verið flokkuð sem korn en átti nú að flokkast sem fræ. Í sjálfu sér skipti það engu máli, nema að þá var Kosti gert að sækja um innflutningsleyfi fyrir „fræjunum“ til Matvælastofnunar (Mast). Þá hófst stórmerkilegur farsi þar sem opinberir eftirlitsaðilar voru í aðalhlutverki og hrundu af stað ótrúlegri atburðarás.

Fulltrúi valdsins, starfsmaður Mast, lét sér ekki nægja að veita leyfi fyrir innflutningi á „fræjum“ heldur óskaði hann eftir reikningi fyrir allar vörur gámsins og innkallaði hann í kjölfarið. Eftirlitsaðilinn var ekki að flýta sér, því einir fjórir dagar liðu áður en hann óskaði eftir því að fá gáminn á „landamærastöð“ Mast í Sundahöfn til nánari skoðunar. Þangað fluttu starfsmenn Eimskips gáminn, starfsmenn Mast tæmdu hann, opnuðu kassa, skoðuðu innihaldið gaumgæfilega og límdu kassana flausturslega aftur með límbandi. Mast gaf síðan leyfi fyrir innflutningi á quinoa, nú sem fræ en ekki korn. Þar með lauk fyrri hálfleik farsans. Lokakaflinn var eftir og sá var enn skrautlegri.

Í gámnum voru 60 krukkur með þekktri amerískri karamellusósu sem m.a. inniheldur mjólk. Fulltrúi eftirlitsiðnaðarins meinaði okkur innflutninginn, sagði óheimilt að flytja inn afurðir úr dýraríkinu frá Bandaríkjunum nema vörunni fylgdu tilskilin opinber vottorð. Þá hófst skrifræðið fyrir alvöru. Það þurfti að útbúa ný farmbréf, eitt fyrir sósuna og annað fyrir aðrar vörur gámsins og einnig þurfti að kalla eftir nýjum reikningum að utan. Þar sem komin voru ný farmbréf og reikningar þurfti að tollafgreiða gáminn að nýju! Þetta eftirlit varð þess valdandi að vika leið frá því vörurnar komu til landsins þar til þær stóðu viðskiptavinum okkar til boða.

En aftur að karamellusósunni sem Mast gerði upptæka. Sósan flokkast sem samsett matvæli, ekki landbúnaðarafurð. Innflutningnum var hafnað því sérfræðingur Mast gaf sér að mjólkurinnihald sósunnar væri yfir 50% innihaldsins. Engin sýni voru tekin og engar rannsóknir gerðar. Þetta var því geðþóttaákvörðun eins starfsmanns Mast, eins undarlega og það hljómar.

Ef þessi sérfræðingur Mast hefði leitað sér upplýsinga áður en gengið var fram með þessu offorsi hefði eftirlitinu verið ljóst að mjólkurinnihald vörunnar var innan leyfilegra marka og innflutningurinn því að fullu lögmætur.

Það er ótrúlegt að þurfa að búa við öfuga sönnunarbyrgði í samskiptum við opinbera eftirlitsaðila, að þurfa að sanna sakleysi sitt eftir að úrskurður er felldur. Það er ólíðandi með öllu að hafa „réttarstöðu grunaðs“ fyrir það eitt að flytja inn matvörur frá Bandaríkjunum.

Nú hefur Mast skilað karamellusósunni til Kosts en ómögulegt er að segja hvað þessi geðþóttaákvörðun sérfræðingsins hjá Mast hafi kostað hið opinbera en kostnaðurinn leggst á skattborgara þessa lands. Þeim peningum hefði betur verið varið í uppbyggilegri mál.

Höfundur er eigandi Kosts.