Eftirlitsiðnaðurinn er ein af ástæðum dýrtíðarinnar

Reglugerðafargan, tollar, vörugjöld, sykurskattur Steingríms J., vaskur (VSK) og útþaninn eftirlitsiðnaður hins opinbera er ein helsta ástæða þess hversu hátt dagvöruverð er hér á landi. Hundruð milljóna króna ef ekki milljarðar koma úr vösum almennings til greiðslu á kostnaðarsömum eftirlitsiðnaði sem er nú miklu meira en ofmannaður.

Ofan á þetta bætist oftúlkun Matvælastofnunar (MAST) á ESB-reglum, sem telur það heilaga skyldu sína að hindra að hingað berist matvæli frá öðrum löndum en aðildarríkjum ESB. Vörur sem eru ekki síður vandaðar og oft ódýrari í innkaupum en þær sem koma frá ESB því reglugerðafargan ESB kostar gríðarlegar fjárhæðir sem koma illa við buddu neytenda í aðildarlöndunum. Nú eiga íslenskir neytendur að taka þátt í þeim kostnaði hvað sem tautar og raular. Allur kostnaðurinn sem af þessu hlýst bitnar þungt á heimilum landsmanna, sem þegar bera þunga skuldabagga, og fjölskyldur eiga oft erfitt með að ná endum saman í innkaupum.

Viðskiptahömlur
Ofan á allt þetta bætist að MAST, eftirlitsaðili stjórnvalda og sérstakur umboðsmaður ESB, sér t.d. til þess að ef bandarísk matvara kemst í gegnum trektina hjá stofnuninni þá þarf að fylla út allskyns form og senda inn til samþykktar fyrir hönd ESB. Í kjölfar þess verður að setja límmiða á allar pakkningarnar sem lýsa innihaldi og næringargildi samkvæmt ESB-reglum. Það er vitað að innihaldslýsingar ESB hafa þann höfuðtilgang að vernda hagsmuni evrópskra framleiðenda fyrir utanaðkomandi samkeppni. Þetta heitir á mannamáli viðskiptahömlur.

Bandarískir matvælaframleiðendur búa við einhverja öflugustu og ströngustu eftirlitsstofnun heimsins á þessu sviði, sem heitir the Food and Drug Administration (Matvælastofnun Bandaríkjanna). Enda, var það ekki í Bandaríkjunum sem upp komst um hrossakjötshneykslið? Nei, það var innan ESB sem eftirlitsiðnaðurinn svaf á verðinum, sem varð þess valdandi að evrópskir framleiðendur notuðu kjöt af gömlum dráttarklárum í stað nautakjöts. Það mætti halda að bandarískir framleiðendur komist upp með að setja hættuleg efni í matvörurnar sem vel yfir 300 milljónir manna neyta daglega.

Bíða spennt eftir aðgerðum
Rétt eins og evrópskum kollegum þeirra er bandarískum matvælaframleiðendum gert að upplýsa bæði um innihald og næringargildi matvöru. Þeir tilgreina næringargildið í skammtastærð vörunnar miðað við einstakling, meðan evrópskum framleiðendum er gert að tilgreina næringargildið í hverjum 100 g innihalds. Það er miklu auðskildara og skýrara fyrir einstakling að skoða innihaldslýsingu á bandarískum pakkningum sem miða við eðlilega einstaklingsþörf heldur en þeim evrópsku sem krefst hugarreiknings miðað við 100 g. Matvælaframleiðendur vestra hjálpa neytendum að meta grömm dagneyslu 2.000 hitaeininga með því að merkja innihald matvörunnar í prósentum (%) sem eru auðskiljanlegar. Það er því augljóst hvað neysluskammturinn er stór, t.d. fullur diskur, bolli eða skál. Evrópska aðferðin kallar hins vegar á að neytandinn viti hvað skammturinn er þungur og síðan þarf hann að reikna í huganum miðað við 100 g, hversu mikið af næringarefnum, t.d. fitu, sykri og próteini, er í hverjum skammti.

Vonandi mun ný ríkisstjórn leggja áherslu á að einfalda reglugerðafarganið, skera niður eftirlitsiðnaðinn, sem er orðinn þjóðfélagsvandamál, fella niður óþarfa opinberar álögur á matvæli, sem skila litlu í ríkiskassann þegar upp er staðið, og hætta að eltast við óþarfa reglugerðir Evrópusambandsins, sem við eigum enga samleið með. Neytendur og matvöruverslunin bíða spennt eftir jákvæðum aðgerðum nýrrar ríkisstjórnar til þess að lækka matvælakostnað heimilanna.

Þetta köllum við LANDRÁÐ

Skuldir fyrirtækja Baugs Gourp og Jóns Ásgeirs Jóhannessonar námu meira en eitt þúsund milljörðum króna.  Skuldir fasteignafélagsins Landic nemi 450 milljörðum, Baugur skuldi 400 milljarða, FL Group 350 milljarða, auk þess sem önnur fyrirtæki í eigu Jóns Ásgeir skuldi tugi og hundruð milljarða króna. Eru menn að tala um snjóhengju !

Við köllum þennan gjörning  LANDRÁÐ ?

Snjóhengja ekki rétta orðið

Hvers á almenningur að gjalda?

Á síðasta ári áttu 48,2% heimila erfitt með að ná endum saman. Vöruverð hækkaði jafnt og þétt allt árið og minna og minna fékkst fyrir þúsundkallinn í dagvöruverslunum. Flestar hækkanirnar má annarsvegar rekja til sífellt hækkandi opinberra gjalda, sem fráfarandi ríkisstjórnhefur purkunarlaust lagt á nauðþurftir heimilanna og hins vegar lélegs gengis íslensku krónunnar gagnvart erlendum gjaldmiðlu...m sem notaðir eru til vöruinnkaupa frá útlöndum. Allur þessi kostnaður hefur síðan áhrif á vísitöluna sem aftur hefur áhrif á lánin okkar.

 Stjórnvöld virðast ekki hafa nokkurn áhuga á ört vaxandi dýrtíð sem hefur komið afar illa við buddu almennings. Starfsfólki er aftur á móti stöðugt fjölgað í víðfeðmum eftirlitsiðnaði stjórnvalda, sem hefur þær starfsskildur að kröfu stjórnvalda og valdbeitingu ESB að passa upp á að boðum og bönnum frá Brussel sé fylgt eftir. Þess er vel gætt að sem flestar neysluvörur frá löndum utan ESB endi í hæsta tollflokki, beri nógu há vörugjöld og einn hæsta virðisaukaskatt í heimi eingöngu til þess að vöruverð verði nógu hátt og skili sem flestum krónum í ríkiskassann. Ég hef margsinnis upplifað að ef tollverðir eru í vafa um hvernig eigi að flokka tiltekna vöru þá er hún yfirleitt sett í hæsta mögulega tollflokk. Til hvers? Til þess eins að dagvaran skili sem mestum tekjum til ríkisins á kostnað neytandans.
Það er sorgleg staðreynd að 40% til 45% af smásöluverði stórs hluta neysluvara eru opinber gjöld þ.e.a.s. ef varan er flutt inn frá Bandaríkjunum. Eftirlitsiðnaðurinn sér til þess að amerískar neytendavörur megi ekki vera ódýrari en ESB-vörur. Þetta gildir um mikilvægar neysluvörur almennings eins og t.d. bleyjur, dömubindi, tannbursta, munnskol, þvottaefni og handsápur, vörur sem bera 15% til 20% toll og 25,5% virðisaukaskatt.

Nú hefur sykurskatturinn hans Steingríms J. bæst við og leiðir til mikillar hækkunar á matvöru. Fyrirslátturinn er tannskemdir ungs fólks. Væri ekki meira vit í því að lækka opinberar álögur á tannbursta og tannkrem? Hvers vegna eru ekki felldir niður skattar af heilsuvörum eins og tannburstum og tannkremi og af hverju má ekki leggja 7% virðisaukaskatt á þær í stað 25,5%.
Við hjá Kosti erum stöðugt að glíma við hið opinbera til þess að lækka ofurtolla, vörugjöld og draga úr ofmönnuðum og dýrum opinberum eftirlitsiðnaði til að lækka vöruverð til fólksins. En án sýnilegs árangurs. Þetta minnir mig jafnan á spönsku söguhetjuna Don Quixoti sem barðist við vindmyllu án þess að geta stöðvað spaða hennar. Það var sama hve oft hann réðst á mylluna, áfram snérust blöð hennar. Svona er glíman við eftirlitsiðnaðinn og áfram birtast auglýsingar um mannaráðningar til MAST. Þar virðist endalaust vanta fólk í vinnu til að passa að við förum eftir reglum ESB sem við Íslendingar erum ekki einu sinni hluti af og ég vona að aldrei gerist!

 Neytendur geta ekki beðið mikið lengur eftir því að nauðsynjavörur lækki verulega í verði til að létta undir með heimilunum. Það eru sjálfsögð mannréttindi. Nýverið sýndu bræðurnir í Melabúðinni hvert smásöluverð gæti verið ef opinbera gjaldtökufarganinu yrði aflétt af neytendavörum. Þeir buðu einn laugardag 30-40% lægra smásöluverð í búðinni í nokkrar klukkustundir. Viðskiptavinir létu þetta tilboð ekki fram hjá sér fara og upplifðu vöruverð eins og það er í Bandaríkjunum og Evrópu. Tóku frambjóðendur til Alþingis eftir þessu? Það kemur í ljós þegar ný ríkisstjórn tekur hér við innan skamms. Ný stjórn verður að taka til hendi og létta álögur á íslenska neytendur. Ástandið getur ekki orðið verra en hjá „norrænu velferðarstjórninni” sem nú er að hrökklast frá og skilur landið eftir sem logandi rúst.

 Einelti eftirlitsiðnaðarins gagnvart Kosti ríður ekki við einteyming. Þegar ég var að ljúka við þessa grein kom eftirfarandi bréf frá MAST:

„Komið þið sæl. Við landamæraeftirlit á sendingu; EREY21023USORFW045, gámanr. EIMU 450545 2, innflytjandi Kostur Lágvöruverslun ehf, kom í ljós að varan: "Bertolli-Alfredo Sauce". Af merkingum vörunnar að dæma þá inniheldur varan mikið magn mjólkurafurða (ost ofl.) Útfrá merkingum vörunnar þá er ekki hægt að ákvarða hlutfall mjólkurafurðanna í vörunni þ.a. MAST fer fram á að innflytjandi leggi fram gögn frá framleiðanda vörunnar sem sýni hlutfall mjólkurafurða í vörunni. Varan var tekin í vörslu MAST þar til þessar upplýsingar liggja fyrir. Alls 255 kgnet. / 600 krukkur. Með kveðju, Haukur Bragason, Sérfræðingur Inn- og útflutningsskrifstofa MAST“

Hvað næst?

Jón Gerald Sullenberger

Gylfi Arnbjörnson Samfylkingarmaður

Þessi maður ætti að skamma sín Gylfi Arnbjörnson framkvæmdarstjóri ASÍ studdi þessa hörmulegur ríkisstjón sem hefur ekkert gert annað en hækkað skatta og opinber gjöld á kosnað íslenskra heimila.

Gylfi: Lágtekjufólk fær enga aðstoð

Hærra matarverð vegna farsakennds reglufargans ESB

Það er óþolandi fyrir neytendur að opinberir eftirlitsaðilar verji tugum, ef ekki hundruðum milljónakróna á ári til að halda uppi matarverði og stuðla að einhæfu vöruframboði. Það er gert með skipulögðum viðskiptaþvingunum gegn ríkjum utan Evrópusambandsins (ESB).

Þetta eru afleiðingar þeirrar undarlegu ákvörðunar stjórnvalda að innleiða athugasemdalaust óbreytt reglugerðafargan ESB vegna framleiðslu og innflutnings matvæla frá Bandaríkjunum án þess að skoð áhrif þess fyrir neytendur.

Stjórnvöld segjast þurfa að virða reglur ESB um innihaldsmerkingar matvöru og þær kröfur ESB að sambandið verði að viðurkenna bandaríska matvælaframleiðendur sem flytja vörur til Evrópu. Þetta er í besta falli hálfsannleikur. Um er að ræða stjórnvaldsákvarðanir en ekki reglugerðir sem okkur ber að hlíta. Tilgangur ESB er að vernda matvælaframleiðslu í ESB-löndum með því að hindra sem mest innflutning á viðurkenndum amerískum matvörum sem hundruð milljóna manna neyta daglega. Allir muna eftir banni ESB á innflutningi á bognum bönunum hér um árið frá ríkjum utan ESB og nýlegt mál varðandi gamla góða Cocoa Puffsið.

Innihaldslýsingar á evrópskum matvælum eru nákvæmar og upplýsandi. Það sama á við um bandarískar matvörur, enda er framleiðsla matvöru í BNA háð ströngu eftirliti Matvælastofnunar Bandaríkjanna (Food and Drug Administration) í Washington. Eini munurinn á framsetningu upplýsinganna er að í BNA er innihaldið miðað við áætlaðan neysluskammt vörunnar en í Evrópu er framleiðendum gert að tilgreina innihald í hverjum hundrað grömmum matvörunnar.

Í báðum tilvikum eru neytendur upplýstir um innihald, hlutfall næringarefna, fitu, sykurs og annarra efna. Evrópskir neytendur þurfa að áætla þyngd vörunnar og reikna út innihald út frá 100 grömmum meðan bandarískir neytendur miða við skammtastærð. Furðulegt er að önnur aðferðin sé bönnuð en hin leyfð, því báðar segja það sama. Erfitt er að sjá hvaða rök mæla gegn því að báðar skráningaraðferðirnar séu viðurkenndar af yfirvaldinu.

Þar sem ólöglegt er að bjóða íslenskum neytendum matvöru sem merkt er með amerísku aðferðinni þurfa innflytjendur að endurreikna innihald matvörunnar úr skammtastærð yfir í 100 grömm, prenta á límmiða sem komið er fyrir á hverri einustu pakkningu sem sett er í hillur verslunarinnar. Kostur hefur ráðið tvo matvælafræðinga til þess að sinna þessum endurreikningum. Eftirlitsmenn fylgjast síðan grannt með því að reglum ESB sé sannarlega fylgt og kostnaðurinn við eftirlitið greiða skattborgarar þessa lands.

Með þessu móti getur ESB skrúfað fyrir innflutning þekktra matvæla t.d. frá KRAFT, Kellogg´s, Hunt’s og Campell nema til komi kostnaður við eftirlit og endurmerkingar sem getur hækkað vöruverðið 15% til 40%. Neytendum munar um minna.

Dapurt dæmi um þessa ESB endaleysu eru möndlur frá bandaríska framleiðandanum Kirkland sem Kostur flytur inn (sjá mynd). Eftirlitsaðilar komu í Kost og tóku þær traustataki því upprunavottorð vantaði. Framleiðandinn leggur ekki í þann kostnað fyrir eitt vörubretti af möndlum. Kostur þurfti þá að flytja bandarísku möndlurnar frá Bretlandi, því þar var sama vara komin með rétt vottorð frá ESB. Viðskiptavinir Kosts geta því áfram keypt Kirkland möndlur en þurfa nú að greiða 20% hærra verð fyrir þær. Þetta „drama“ bitnar því á íslenskum neytendum.

Annað dæmi um reglufár ESB, sem vel er passað upp á, var innleitt til þess að vernda evrópska matvælaframleiðslu með öllum tiltækum ráðum, hversu heimskulegt sem það kann að vera. Hið þekkta bandaríska krydd,Season All, er vinsælt og fékkst hér árum saman. Nú er óheimilt að flytja það inn frá Bandaríkjunum vegna þess að það inniheldur náttúrulegt litarefni sem unnið er úr Annatto fræjum. Banninu virðist eingöngu vera ætlað að vernda ESB kryddframleiðendur enda er evrópskum matvælaframleiðendum fyllilega heimilt að nota það og hafa gert frá því fyrir árið 1870. Efnið, sem einnig er kallað E160b, er meðal annars notað í ostagerð víða um Evrópu, þ.m.t. hér á landi.„Það sem gefur Maribó-ostinum sinn einkennandi appelsínugula lit er Annatto-fræið sem mikið er notað í suðurameríska matargerð,”segir á heimasíðu MS, en hér er það notað í íslensku Maribo- og Cheddar-ostana. En Íslendingar mega samt ekki kaupaSeason All.

Þótt reglufarganið sé farsakennt er fáum skemmt. Það leiðir af sér afar einsleitt vöruframboð í íslenskum verslunum og kostnaðurinn við að framfylgja því er verulegur. Það yrði því til mikilla hagsbóta fyrir íslensk heimili ef stjórnvöld hættu þessari vitleysu. Hvað ætlar útþaninn eftirlitsiðnaður stjórnvalda að gera þegar ESB og BNA hafa gert með sér fríverslunarsamning í lok árs 2014? Þá opnast markaðir ESB og BNA upp á gátt fyrir vörur hvors annars.

Föllum við Íslendingar þá milli skips og bryggju? 

Jon Gerald Sullenberger. 

Íslensk stjórnvöld ættu að taka þetta sér til fyrirmyndar.

Nú átti ekki að banna ljósabekki og stripstaði ! Velferðastjórn Jóhönnu og Steingríms wake up and smell the coffee það er löngu kominn tími á ykkur tvö.

Hluthafar borga brúsann ekki almenningur

Skipulögð Glæpastarfsemi á Íslandi !

Er ekki málið að finna símanúmerið hjá Jóni Ársæli í Sjálfstætt Fólk. Hreiðar Már verður að fá að koma í  þáttinn til að útskýra fyrir þjóðini að þetta var ekki honum að kenna ! Jón Ársæll ætti að vera í góðu formi við að bera þennan heilaþvott  á borð Íslensku þjóðarinnar '' EKKI OKKUR AÐ KENNA, ALLT DAVIÐ AÐ KENNA '' okkur hinum til mikillar ánægjur . Fer ekki að koma tími til að taka á þessari SKIPULÖGÐU GLÆPASTARFSEMI  sem þetta fólk stundaði fyrir hrun og er núna  að koma til baka með þýfið og setja upp búllur út um allt á ný.

Segist ekki hafa átt að hagnast á Al Thani

Opið bréf til Jóns Ásgeirs Jóhannessonar

Sæll, Jón Ásgeir!

Ég var að lesa grein þína sem birtist í dagblaði eiginkonu þinnar þann 1.september sl.  

            Þar tekur þú undir þau sjónarmið Víglundar Þorsteinssonar að Arion banki hafi  sett saman „aftökulista“. Af einhverjum ástæðum hafi bankinn ákveðið að „taka“ af þér og fjölskyldu þinni Haga-verslunarveldið og mismunað ykkur herfilega þar sem þið áttuð hæsta tilboð, eins og þú fullyrðir, og þið hafið verið algerlega sniðgengin.

            Til að glöggva skilning almennings á „aftökulista“ Arion banka spyr ég þig: Ert þú, Jón Ásgeir, tilbúinn að svara eftirfarandi spurningum svo að landsmenn geti áttað sig betur á hinu herfilega óréttlæti sem þú fullyrðir að þú og þín fjölskylda hafið mátt þola af hálfu íslensku bankanna?

            1. Er það rétt að Baugur hafi ekki getað borgað af skuldabréfum lífeyrissjóðanna (sjóðum íslensks launafólks í landinu) í maí 2008, og var í raun hættur að borga af lánum töluvert fyrr, og því kominn í stórkostleg fjárhagsvandræði í árslok 2007?

            2. Er það rétt, Jón Ásgeir, að þú og fjölskylda þín hafi í maí 2008 stofnað félagið 1998 ehf. og fengið 30 þúsund milljónir króna að láni til að kaupa Haga-verslunarveldið út úr Baugi um þremur mánuðum fyrir hrun? Ef rétt er hermt var hér um að ræða með 100% lánveitingu, þ.e. þið lögðuð ekki fram krónu persónulega heldur fenguð 30 þúsund milljónir króna að láni, í sama mund og stærsta lausafjárkrísa sögunnar gekk yfir, til að koma Haga-verslunveldinu út úr Baugi – burt frá kröfuhöfum Baugs og undir ykkar stjórn! Í Rannsóknarskýrslu alþingis segir svo um þennan gerning ykkar:

            „Rannsóknarnefnd Alþingis vekur athygli á því að Baugur Group notaði hluta af sölutekjum sínum af því að selja Haga til 1998 ehf. til að kaupa eigin hlutabréf af stærstu eigendum sínum.

             Í þessu tilviki var um að ræða 15 milljarða króna virði hlutafjár, að því gefnu að hlutirnir hafi verið rétt verðlagðir, og ekki verður séð að félagið hafi selt öðrum þetta hlutafé síðar.

             Raunin var því sú að eigendur Baugs voru með þessu að taka til sín hluta af fjármunum félagsins, án þess að nokkuð lægi fyrir um hvort hagnaður yrði af rekstri félagsins árið 2008.

             Í eðli sínu jafngildir þetta arðgreiðslu, en með útgreiðslu á þessu formi var komist hjá því að uppfylla þyrfti skilyrði sem lög setja fyrir arðgreiðslum úr félögum.

            [...] Nefndin telur ljóst af þeim gögnum sem hún hefur kynnt sér að sú aðferð sem þarna var viðhöfð við kaup Baugs á eigin hlutabréfum hafi verið til þess fallin að rýra hagsmuni og stöðu þeirra fjármálafyrirtækja sem áttu kröfur á Baug og rannsókn nefndarinnar tekur til.“

            Er þetta rétt, Jón Ásgeir?   Notuðuð þið, stjórnendur og stærstu eigendur Baugs, helminginn af kaupverði Haga – þ.e. 15 þúsund milljón krónur – til að kaupa persónuleg hlutabréf ykkar í Baugi rétt fyrir hrun í stað þess að greiða skuldir Baugs við lífeyrissjóðina (sjóði íslensks launafólks í landinu) eða bankana?

            Nánar tiltekið: Er það virkilega rétt að þið fenguð Haga-verslunarveldið aftur í ykkar eigu, ásamt því að fá 15 þúsund milljón krónur í eigin vasa, fyrir verðlaus hlutabréf ykkar í Baug, um það bil 3 mánuðum fyrir hrunið 2008?

            3. Hversu mikils virði telur þú að hlutabréfin í Baugi hafi verið svona rétt fyrir hrun þegar þið náðuð að selja hlutabréfin ykkar til Baugs fyrir 15 þúsund milljónir króna? Var þetta sannvirði fyrir bréfin?

            Ekki gleyma að Baugur var löngu hættur að borga af skuldabréfum lífeyrissjóðanna, sem og að borga af lánum sínum almennt, innanlands sem erlendis, og stuttu seinna fór Baugur í gjaldþrot og heildarskuldir félagsins nema um 320 þúsund milljón krónum (þ.e. um 1 milljón fyrir hvern Íslending).

            Gjaldþrot dótturfélags Baugs, BG Holding, sem hélt utan um erlendar eignir Baugs, nemur svo um 150 þúsund milljónum til viðbótar, skv. fréttum nýlega.  Samtals hljóðar gjaldþrot Baugs því upp á a.m.k. 470 þúsund milljónir króna gjaldþrot Baugs en þá er eftir að telja upp öll hin dótturfélög Baugs sem nema tugum.

            Jón Ásgeir, var mikil eftirspurn eftir hlutabréfum Baugs á þessum tíma? 

 

            4. Er það rétt að þú, og félög þér tengd, hafið svo fengið um 2,8 þúsund milljónir króna til viðbótar að láni frá íslensku bönkunum til að kaupa enn meira af hlutabréfum í Baugi sem  voru í eigu eiginkonu þinnar sumarið 2008, án veða eða trygginga?

            5. Er það rétt, Jón Ásgeir, að með þessum 15 þúsund milljónum króna hafið þið hjónakornin náð að greiða ykkar persónulegu skuldir og eignarhaldsfélaga ykkar sem skýrir af hverju þið getið haldið eignum ykkar, að verðmæti þúsunda milljóna, enn þann dag í dag? (Það er annað en almenningur í þessu landi.)

            6. Er það rétt að skuldir 1998 ehf., sem þið notuðuð til að kaupa Haga út úr Baugi, hafi verið komnar í u.þ.b. 40–50 þúsund milljón krónur við hrunið og þar sem verðmæti Haga var nokkrum tugum milljörðum lægra, þá var það því algerlega útilokað fyrir ykkur að borga fyrir Haga, þ.e. að standa skil á afborgunum til bankanna?

            Ert þú til að útskýra fyrir okkur hin hvað Arion banki átti að gera þegar þessi skuldastaða var ljós?   

            Hvað gat bankinn gert annað en að taka veðin, þ.e. Haga, frá ykkur til greiðslu upp í skuldina þegar ljóst var að skuldir ykkar námu tugum þúsundum milljónum meira en þið gátuð greitt ?

            Átti Arion banki bara að taka á móti „Bros-kalla-tölvupóstum“ með fyrirskipunum hvað ætti að gera og „redda þessu“? 

            Er hugsanlegt að Arion banki hafi eingöngu verið að gera það sem venjulegir bankar gera , þ.e. ganga að veðum og tryggja hagsmuni bankans, þar sem ljóst var að þið skulduðuð um 50 þúsund milljónir í gegnum 1998 ehf. og útilokað var að það fengist greitt þar sem hin félögin ykkar skulduðu mörg hundruð þúsund millljón krónur til viðbótar?

            7. Er það rétt að þrátt fyrir að búið sé að taka Haga af ykkur til greiðslu upp í skuldina hafi Arion banki þurft að afskrifa um tugi þúsunda milljóna króna vegna 1998 ehf.-fléttu ykkar hjóna?

            Jón Ásgeir, það hefur verið skelfilegt að lesa um þær grimmilegu ofsóknir sem þú og fjölskylda þín hafið mátt þola frá yfirvöldum í gegnum árin og maður spyr sig hvort ekkert réttlæti sé til lengur?

            Hlusta bankarnir virkilega ekki  lengur á tölvupóstana frá þér um hvernig þeir eigi að haga sér?   Heimta bankarnir virkilega að menn greiði skuldir sínar eins og við hin eigum að gera og ganga síðan að veðum bara eins og við hin þurfum að þola þegar menn geta ekki borgað tugþúsunda milljóna skuldir?

            Eftir ofsóknir ríkislögreglustjóra í Baugsmálinu,  skattyfirvalda, og nú skiptastjóra Baugs og Fons, sem og ofsóknir slitasjórnar Glitnis á hendur þér og þinnar fjölskyldu, sem þú ert allaf að tala um, leyfa þeir sér að fullyrða að þú hafir rænt bankann innan frá! Húsleit og rannsókn sérstaks Saksóknara á viðskiptaháttum þínum, og hinni „ótengdu“ eiginkonu þinni í lánabók Glitnis, er auðvitað með miklum ólikindum! „Aftökulisti“ Arion banka er svo kornið sem fyllir mælinn! Ætlar Davið Oddson og „bláa höndin“ aldrei að láta ykkur í friði ?

            Hin íslenska þjóð situr orðlaus yfir þessum miskunnarlausu grimmdarverkum bankanna á hendur þér og fjölskyldu þinnar – að leyfa sér að taka stærsta verslunarveldi Íslands af ykkur, þótt Baugur hafi skuldað um 320 þúsund milljónir króna, 1998 ehf. skuldað um 40–50 þúsund milljónir og BG Holding félag Baugs og ykkar um 150 þúsund milljónir, er bara svo ótrúlega ósvifinn gerningur að maður trúir þessu varla.  Ég sleppi að minnast á skuldir Gaums, ISP ehf., Landic Property, 365 ,Teymis, Dagsbrúnar, Sólin skín ehf., Styrk Invest ehf., Stoðir Invest, A-Holding ehf og fleiri félaga. Það er náttúrlega glórulaust að bankarnir skuli ekki skilja að þetta var allt gjaldþroti Lehmanns Brothers, Davið Oddssyni og „bláu höndinni“ að kenna.

            Þið hefðuð örugglega náð að borga þetta allt saman 100%, ef Arion banki hefði bara gert það sama og Lárus Welding, sérstakur bankastjóri þinn í Glitni hafði gert, – lesið fyrirskipanirnar í tölvupóstum frá þér og lánað þér bara meiri milljarða.  Það fer nú að vera tímabært, Jón Ásgeir, að senda inn formlega kæru til mannréttindadómstóls Evrópu – miðað við lýsingar þínar er ekki nokkur vafi að þú færð gjafsókn og flýtimeðferð.

            Nú bíðum við spennt eftir að lesa svör þín við þessum spurningum svo að ég og íslenska þjóðin skiljum þetta til fulls.

            Virðingarfyllst,

Jón Gerald Sullenberger

 

PS: Var að lesa forsíðu DV í dag, miðvikudag 12.september, sem segir frá því að eiginkona þín hafi fengið 20 þúsund milljónir krónur afskrifaðar í gegnum félag ykkar, 101 Capital ehf.   Það er a.m.k. smá sárabót, Jón Ásgeir. En bankarnir verða að gera miklu miklu betur fyrir ykkur. Vertu viss, hin íslenska þjóð stendur  öll á bak við þig og fjölskyldu þína í þessari mannréttindabaráttu þinni í þágu réttlætisins. Sanngjarnt skal það vera!

Walker er ekki hluthafi í íslenska Iceland Food !

Jóhannes Jónsson, það er miklu auðveldara að segja satt en ljúga því þú manst aldrei hverju þú laugst síðast 

 

Walker ekki enn hluthafi í Iceland

Atvinnuleysi á evrusvæðinu 11,1% í maí. Hefur atvinnuleysi aldrei mælst hærra á svæðinu.

Ég held að sú ríkisstjórn sem nú situr á Alþingi Íslands og hefur gert allt til að troða þessu ESB ofan í kok á okkur Íslendingum ættu að taka pokan sinn STRAX. Í þessi ósköp vill Össur Skarphéðinsson og Samfylkingin koma okkur í, er hann ekki bara að hugsa um eigin rass og stól í Brussel?

Atvinnuleysi aldrei meira