Fíllinn traðkar á músinni

Fílnum stendur greinilega ógn af Kosti sagði einn af viðskiptavinum verslunarinnar nýverið og vitnaði í frétt Fréttablaðsins 7. október sl. Þar segir að heildsalan Aðföng, í eigu Haga sem einnig á Hagkaup og Bónus, hafi verið í beinum samskiptum við Matvælastofnun (MAST) um vörumerkingar, vöruframboð og stöðugt eftirlit með innflutningi Kosts allt frá því verslunin opnaði haustið 2009 í Kópavogi.

 

Baldvin Valgarðsson, gæðastjóri Aðfanga, sem áður starfaði hjá MAST, skrifaði nýverið klögubréf til Heilbrigðiseftirlits Hafnarfjarðar og Kópavogs sem heyrir undir MAST og segir þar m.a. um Kost: »Við nýlega athugun ... kom í ljós að enn eru verulegir vankantar á framkvæmd rekstraraðila og eftirfylgni HHK með löggjöf um merkingar matvæla.«

 

Við hjá Kosti höfum haft á tilfinningunni að líklega hafi verið greið leið á milli Haga og MAST sem nú afhjúpast í fréttinni sem bar fyrirsögnina »Aðföng kvörtuðu yfir merkingum hjá Kosti.« Þetta kann að skýra einelti eftirlitsiðnaðarins sem stöðugt leggur stein í götu Kosts. Eitt af markmiðum Kosts hefur frá upphafi verið að bæta vöruúrvalið neytendum til góða, sérstaklega með beinum innflutningi á þekktum vörum á hagstæðu verði frá N-Ameríku. Beinn innflutningur og samkeppni, þótt í litlum mæli sé, hentar ekki Aðföngum, risanum sem er ráðandi í heildsölu neytendavara með um eða yfir 60% af neytendavörumarkaði landsins. Í krafti stærðar sinnar stjórna Aðföng neyslu Íslendinga. Á sl. ári var hagnaður Haga yfir 3 milljarðar króna en það virðist ekki nægja. Músina þarf að kremja. Vörur Aðfanga eru seldar í flestum matvöruverslunum landsins. Í stað þess að bæta vöruframboð sitt, verðlag og þjónustu við neytendur velur þetta markaðsráðandi stórveldi að beina kröftum sínum og fjármagni í að bregða fæti fyrir lítilmagnann á markaðnum, verslun sem hefur áherslur og vöruframboð sem er þeim ekki að skapi.

 

Aðföng hefur valið sér öflugan bandamann í eineltistilburðum sínum gagnvart Kosti. MAST fínkembir hvern gám sem Kostur flytur frá Vesturheimi og gerir oft upptækar vörur, að því er virðist samkvæmt geðþóttaákvörðunum, því í ljós hefur komið að MAST hefur gert upptækar vörur sem fyllilega var heimilt að flytja til landsins. Eftirlitsiðnaðurinn virðist líta á það sem lögbrot að flytja inn viðurkenndar vörur frá Bandaríkjunum og að sá sem það reynir sé sekur og þurfi því að sanna sakleysi sitt. Í réttarfarsríki heitir þetta öfug sönnunarbyrði.

 

Eftirlitsiðnaðurinn skýlir sér meðal annars á bak við reglur ESB um innihaldsmerkingar matvöru og þær kröfur að sambandið þurfi að viðurkenna bandaríska matvælaframleiðendur sem flytja vörur til Evrópu. Þessi rök halda ekki. Um er að ræða stjórnvaldsákvarðanir en ekki reglugerðir sem okkur ber að hlíta. Tilgangur ESB er að vernda matvælaframleiðslu innan ESB-landa með hindrunum á innflutningi á viðurkenndum bandarískum matvörum sem hundruð milljóna manna neyta daglega. Tilburðir MAST virðast vera að vernda stóra og öfluga innflytjendur svo þeir litlu nái ekki að fóta sig á markaðnum.

 

Það er ekki hægt að segja annað en MAST leggi sig fram í eineltinu gagnvart Kosti, því fulltrúar eftirlitsins hafa heimsótt verslunina níu sinnum það sem af er árinu og tekið fjölda vörusendinga til gaumgæfilegrar athugunar og seinkað afhendingu þeirra með tilheyrandi kostnaði fyrir Kost. Hversu oft skyldu eftirlitsmenn MAST hafa heimsótt Hagkaup eða Bónus á árinu?

 

Samkvæmt frétt á mbl.is 9. október sl. mun Ragnheiður Elín Árnadóttir, iðnaðar- og viðskiptaráðherra, hafa sagt nýlega á fundi Amerísk-íslenska verslunarráðsins (AMIS) að sér leiddust þær »duldu og ekki svo duldu viðskiptahindranir á vörum sem koma hingað til lands«. Átti hún til dæmis við reglur um sérmerkingar og innihald sem takmarki innflutning á ákveðnum vörum og tók fram að hún vildi geta valið hvort hún keypti evrópskt eða amerískt Cocoa Puffs.

 

Finnst íslenskum neytendum eðlilegt að MAST aðstoði fílinn við að traðka á músinni? Er ekki eðlilegra að opinbert eftirlit sé leiðbeinandi og upplýsandi? Er þetta ekki farið að líkjast dönsku einokunarversluninni sálugu? Eru dagar frjálsrar samkeppni að renna sitt skeið? spyr músin.

Þetta kann að skýra einelti eftirlitsiðnaðarins sem stöðugt leggur stein í götu Kosts.

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 18.10.2013 kl. 18:19]

Sæll Jón.

Eitt sinn var sagt að SÍS og SS væru allsráðandi á verslunarmarkaði. Mikill áróður var gegn þessum risum, enda voru þeir sannarlega alssráðandi.

Eftir að þessir risar hættu að mestu í smásöluverslun, hélt maður að nú væri komin betri tíð, að nú myndu smáverslanir njóta sín. SS lenti reyndar í því að fjölda umboða sem þau höfðu hvarf með einum starfsmanni, sem síðan nýtti sér þau til að koma sjálfumsér á flot, en það er önnur saga.

Það leið þó ekki á löngu þar til ástandið varð enn verra. Í stað samvinnufélaga með breiða eignaraðild, voru komnir örfáir einstaklingar sem öllu réðu. Við bankahrunið þurftu svo þessir menn að víkja, um sinn að minnsta kosti. En ekki tók betra við. Nú voru bankastofnanir sem áttu þessi risafyrirtæki og réðu ekki bara smásölumarkaðnum, heldur einnig lánsfénu! 

Það er nánast útilokað að keppa í slíkri samkeppni, eða réttara sagt einokun.

Það er aðdáunnarvert hversu lengi þér tekst að halda opnu, Jón og vonandi að þér takist að vinna stríðið. Að þurfa að berjast á öllum vígstöðvum er flestum ofraun, en þér virðist takast það.

Allir vita auðvitað tilgang regluverks ESB. Eini tilgangur hans er að hefta innflutning vara frá löndum utan sambandins. Heilsufarssjónarmið koma því máli ekkert við, enda reglur t.d. í USA mun strangari á sumum sviðum. En til að komast framhjá því eru notuð önnur gildi til viðmiðunnar. Varan stenst í flestum eða öllum tilfellum  heilbrigðiseftirlit, en vegna þess að ESB velur að nota önnur gildi til mælinga, geta þeir útilokað þá vöru af sínum markaði.

Þetta kerfi ESB, sem við svo ólánsamlega erum tengd við, leiðir til þess að við Íslendingar þurfum nauðug að taka þátt í að verja framleiðslu landa ESB.

Gangi þér allt í haginn og vonandi tekst þér að halda þinni verslun á floti um ókomna tíð.

[Helga Kristjánsdóttir, 18.10.2013 kl. 22:03]

Tek undir með Gunnari,var þarna í dag,fólk er spennt fyrir amerískum vörutegundum

[Hrólfur Þ Hraundal, 19.10.2013 kl. 09:25]

Ágætt, þakka þér fyrir Gunnar.

[Hrólfur Þ Hraundal, 19.10.2013 kl. 09:52]

Í öllum skrítlum, þá eru fílar hræddir við mýs og embættismenn við skinsemi. 

Það er skemmtilegt að sjá að þeir frændur okkar þora að bjóða tréhestunnum og ESB grautarhausunum byrginn.  En hitt var niðurlægjandi að Grímur alherjar lúffaði, svo sem vant var með hann þá hagsmunir ESB hafa verið í húfi. 

Á meðan staðan er svona, með hótunum um viðskipta þvinganir ef við gefum ekki eftir beitarlönd okkar, þá er ekki annað að gera en að snúa sér en austur og eða vestur.      

[Júlíus Björnsson, 24.10.2013 kl. 19:59]

Útlendingar leggja mikla áherslu á reglustýrða keppni um að auka framleiðslu launa og söluskatta, þar sem allir hæfir keppendur setja við sama borðið á hverju skattaári, í versta falli  á öllum 5 árum [Ríkistjórnarsetu].  Ísland er dæmi um "Morons" í Alþjóðasamburði. Samkeppni: er ekki "competition against" í Íslenskum heilum heldur gömul merking Rómverja sem vísar á samkeppni utan lögsögu útrásarherja, sem þá vinna saman og hittast reglulega í sendiráði heima ríkis.   Sálfræðilega  þá geta geta ranghugmyndir flokkast sjúkar.

Skil eiga að vera skýr milli söluskattskyldra geira. Þau alþjóðlegu er : "agricultur": grunnur hráefna og orku , "industry": samsetninga aðilar og heilsölu milliliðir , "Service" loka sölu aðilar [samsettu efnanna og orkunnar] á neytendahæfu formi inn á almennum smásölu [borgar] keppnismarkaði. Í VSK samhengi þá er það neytendur sem borga allt eða heildar söluskatt sem myndast á framleiðslu í reiðufé. 


Milliliðir eiga gefa upp staðgreiðslu verð á sölu einingum  í húsi, helst á netinu, [Kínverjar sér hæfa sig í þessu] og þjónustu aðilar í keppni  sitja þá allir við sama borðið og borgar hver um sig sinn flutningskostnað, fjármagnskostnað sem hann veldur sjálfur.  

CIP mælir verð í þjónustu geirum , og eru tveir í USA , einn fyrir stórborgir og annar fyrir markaðina utan þeirra.  Þar sem framleiðsla skatta er langmest í borgum er þá er verðlag þar að meðaltali oftast hærra en utan þeirra: fjöldi sölueininga á fermetra miklu meiri á hverjum degi.  Þetta vita borgastjórnir.   Í Dreifibýli er útval oft minna og oft minn fjarlægðir til dæmi orku og hráefnis og vægi sjálfþurftar búskapar [reiðfé ekki notað og því ekki hægt að skattleggja] meira.   Aðalatriðið er 80% þjónustuveltunnar myndast í borgunum og allt breytist í reiðufé þar örugglega.  


Ísland þarf að uppfæra sinn skatta og regluverksgrunn miðað við sjálfþurftar búskapur heyri sögunni til.

Tryggja "fair trade" í grunni og millisölustigi, og lokasölu stigi.  Til að geta aukið Raunvirði eigin þjóðartekna í heildina og á íbúa. 

Í flóknari kerfum þá er gerð mörkun á Service geirum: með til til raunvirðis í veltu. Láraunvirðissala, milliraunvirðissala, og Prime Quality.       Litum ríkum er best að einfald með áherslu á prime frekar en Láraunvirði. Þar sem Láraunvirðis veltur  er miklu veltu meiri til að skila sama arði á rekstaraðila ef væri milli raunvirðisvelta eða Prime. Þetta kostar greindari þjóna og neytendur, sem Ísland sárlega vantar í samanburði.  USA og UK er gera sér ljóst að þetta vandmál [issue]er bara bundið við ríki eins og Ísland heldur líka inna á þeirra eigin Retail mörkuðum.  Greindan neytenda má kalla Capitlista,  þá undir meðtali Komma eða sauði, sheep and cheep rime.   Gleymum ekki að reglustýring er óbein skatta álagning , og skylda hins opinbera er að mismuna ekki þeim sem skila sköttum , dreifa hlutfallslega jafnt  og eftir eðli aðskilinna geira. Koma á sjálfvirkni á reiðufjár framleiðslu til skattalagnir. Tví sköttun á sama ári það er að skattaleggja ekki vsk. geira þessa sem sem flokkast eftirreiðufjárinnkomu markaður og er í sjálfum sé regluverks skatta markaður sem fjármagnar sig á þeim vsk.  Skilin milli ekki vsk. og vsk. verða að vera 100% skýr til vera eins virtur PPP í Alþjóðlegu samanburði.   Ríki er líka hægt að flokka eftir greind í quality og Ísland þarf ekki að vera í allri framleiðslu.  Velja það sem það gerir best í rökréttum samhengis samanburði.   

USA raunvirði er bæði meira í lávöru og milli vöru en það sem EU afsettur á markaði.  Selja USA er þá PPP skatta hagstætt í þessu samhengi.  Kína segir hlutfall að Prime qualty vera að aukast í heildasölu veltu Kínverskra borga: Juan að styrkjast.  Evra í Þýskalandi er mikið sterkari en sú á Grikklandi.  Íslendingar skilja ekki Capital og því ekki að "faire trade" merkir ekki nauðsynlega business [fjármagns eigna tilfærslur].   

  Vera á Kúpu er naumhyggja: útskúfun og mismunun.  Reglustýrð keppni þar sem frjálsir neytendur ákveða raunvirði á hverjum degi. Eyðir óþarfa skattalegum [sam] keppni yfirlits kostnaði.